Zoete herinnering

Je herinnert het je als de dag van gisteren hoe heerlijk je genoten hebt van die lekkere zonnige vakantiewijntjes. Toch smaakt dezelfde wijn hier in Nederland weer heel anders. Dat heeft niet alleen te maken met het verschil in gemoedsrust op vakantie en thuis, maar ook met de lokale keuken. Die plaatselijke wijnen sluiten namelijk heel goed aan bij de traditionele gerechten in de wijnlanden.

De verrukkelijke wijnontdekking

Samen met je vriend(in) of partner ontdekte je de vakantiewijn van je leven, waar je elke dag weer van genoot. Op de laatste vakantiedag besloot je je auto vol te proppen met diverse dozen van die delicieuze nectar. Terug in Nederland echter, smaakte het wijntje teleurstellend anders. Verbijstert constateer je dat hij tijdens de terugrit naar huis een smaakverandering had ondergaan. Wat in het vakantieland opwindend en vol van smaak geweest was, proefde nu scherp en zuur. Van de zwoele, tropische fruittonen uit de herinnering was op het toetsje rabarber na helemaal niets meer over.

Waar lag dat nu aan?

Het was heus dezelfde wijn als op die zwoele zomeravonden op dat romantische vakantieplekje. Niet de wijn was veranderd, maar de vakantiegangers! Tijdens de vakantie was je onbekommerd ontspannen en dronk het wijntje zonder enig kritisch oog voor kwaliteit of smaak. Echter, eenmaal terug in het kille, regenachtige Nederland temidden van de stapels ongewassen kleding en bergen ongeopende post, kon je niet hetzelfde enthousiasme opbrengen voor wat eigenlijk een nogal ordinair wijntje bleek te zijn. Vergeet daarbij niet dat de gepocheerde zalmforel, de heerlijke kaasjes of de gestoomde coquilles uit het vakantierestaurantje perfect bij de wijn pasten. In ieder geval stukken beter dan de gehaktballetjes met spruitjes terug in Nederland.

Droeve teleurstellingsmomenten

Stellig zul je meer van dit soort 'herinnering die niet bewaarheid wordt' momenten meemaken met nog veel meer reiswijnen. Leer daarom af wijntjes mee terug te nemen van vakantie. Maar ja, wie neemt niet graag dat 'vakantiegevoel' mee terug naar huis? Als het niet met wijnen is, dan met gerechten. Die heerlijke pata negra en chorizo uit Spanje, het smakelijke Italiaanse voorgerecht 'vitello tonnato', de gegrilde sardines uit Portugal en de creme brulee uit Frankrijk.

Spaanse tapas

De 'borrel' in Spanje is Tapas. Met ontelbaar verschillende ingredienten (die regionaal vaak ook nog zeer verschillen). Ze zijn altijd smaakvol en doorgaans zout van stijl. Niet zelden met een randje vet (zoals in worsten als chorizo) of door frituren. Waar je ook komt in Spanje, vaste tapas-onderdelen zijn: olijven, amandelen en andere noten, chorizo en hammen (zoals de pata negra). Hierbij drinken de Spanjaarden traditioneel een Manzanilla of Fino bij. De klassieke wijnen uit Jerez vormen zo een frisse tegenhanger ten opzichte van de appetizers met hun aspecten van zout en vet. In plaats van deze klassieke Jerez wijnen kun je als alternatief ook kiezen voor een cava (de Spaanse tegenhanger van de champagne). Cava is net zo fris als de sherry en in plaats van alcohol voorzien van bubbels. Voor de Spanjaard is 'echte' wijn rood en dus kun je ook kiezen voor een jonge, rode wijn in de joven stijl. Dit betekent in principe zonder al teveel hout, echt gemaakt op het fruit en de frisheid.

Italiaanse vitello tonnato

Dit is een klassiek Italiaans voorgerecht op basis van gerookte kalfsfricandeau waaraan een tonijndressing is toegevoegd, verrijkt met kappertjes en ansjovis. Het is zacht en romig van smaak, licht tot middelzwaar. In Italie drinkt men hierbij vaak een lichtere rose (zoals een chiaretto). Bij vitello tonnato kan zowel een witte als een rode wijn gecombineerd worden. Belangrijk is dat de witte wijn niet te licht is en opgewassen tegen de romige stijl van de tonijnsaus. De rode wijn moet juist niet te zwaar zijn. Kies dan voor een Viognier uit de Languedoc en een Mercurey uit Bourgogne.

Portugese gegrilde sardines

Zowel aan de zuid- als aan de westkust van Portugal ontbreken gegrilde sardines op bijna geen enkele menukaart. Het is een relatief licht hoofdgerecht met een knapperige structuur en zilt van smaak. Heel vaak accentueert men het zilte door er zeezout overheen te strooien. Traditioneel drinkt de Portugees hier een Vinho Verde bij of de evenknie ervan uit Spanje, de Albarino uit Rias Baixas. Als alternatief zijn andere wijnen geen bezwaar, zolang die wijn maar fris is, droog en niet te zwaar. Gekozen kan worden uit de Italiaanse, mineraal verfijnde Grechetto of een ingetogen stijl uit de Nieuwe Wereld (zoals Chenin Blanc uit Zuid-Afrika).

Franse Creme Brulee

Creme Brulee is een zwaar nagerecht op basis van eierdooiers, melk of room en suiker. Creme Brulee is zacht van structuur met een krokante bovenlaag en een smaak van vanille, heel romig met het bittertje van de gebrande suiker. De combinatie met Muscat de Beaume de Venises wordt echt als een klassieker beschouwd. Het is belangrijk dat de wijn voor wat betreft de zoetheid niet onderdoet voor het nagerecht, anders zal hij al vlug zuur overkomen. Als alternatief kun je kiezen voor de Late Harvest van Santa Alicia uit Chili en de Chateau Jolys uit de Jurancon.