Feestdrankjes ontleed: welke ingrediënten zitten er in?

We drinken bijna allemaal wel graag een borreltje, vooral in gezelschap. Met Kerst en Oudejaar komen de flessen dan ook traditiegetrouw op de feesttafel te staan. Aperitef, wijn, bier en pousse-café mogen niet ontbreken. Maar wat zit er nu eigenlijk juist in al die feestdrankjes? Welke fruitsoort of welk ingrediënt geeft nu net die speciale toets aan dat zo verrukkelijke likeurtje? Zijn het nu amandelnoten, mandarijnen, bananen, bessen of kruiden? En hoe komt het drankje nu juist aan zijn typische kleur? Leuke weetjes om je gasten versteld te doen staan.

Amaretto

Het basisingrediënt voor Amaretto zijn amandelen. Maar het populairste merk, Disaronno, voegt er ook een serieuze portie abrikozen aan toe. De legende wil dat Disaronno ontstond in 1525. De Italiaanse schilder Bernardino Luini gebruikte de eigenares van een lokale herberg als model voor één van zijn fresco's. Als dank schonk ze hem een amberkleurig elexir, op smaak gebracht met abrikozenpitten. Het fresco van de waardin is nu nog steeds te bezichtigen in de Basiliek van Santa Maria delle Grazie in Saronno, ten noordwesten van Milaan.

Patxaran

Deze helrode of roze likeur uit het Baskenland en meer bepaald uit de streek Navarra bestaat al zeker sinds de Middeleeuwen. Dikwijls werd de drank toen thuis gemaakt, met de besjes van de sleedoorn of zwartdoorn. Deze besjes werden geplukt eind september, begin oktober door de bergbewoners. Daarna moesten ze vier tot vijf maanden weken in cider met anijs of in anijslikeur. Nu wordt de likeur thuis halfambachtelijk bereid, met aangekochte anijslikeur uit Asturië. Ook de fabrieken zijn begonnen met de produktie van Patxaran op grote schaal. Het is een drankje dat vooral in het Baskenland bekend is. Daar zijn meer dan honderd merknamen op de markt. In de rest van Spanje kent men het wel, maar het is niet echt wijd en zijd verspreid. In de rest van Europa vindt men de drank enkel in Spaanse speciaalzaken.

Izarra

Een andere likeur afkomstig uit Frans Baskenland is de Izarra. Izarra betekent "ster". Izarra wordt sinds 1837 gemaakt op basis van onveranderde recepten die gekocht werden door de botanicus Joseph Grattau. Izarra bestaat in een groene en in een gele versie. De groene versie bevat 40° alcohol en er worden 48 verschillende kruiden in verwerkt. Pepermunt is de hoofdtoon, maar voor de groene kleur zorgen verschillende groene planten. De gele Izarra bevat 48° alcohol en wordt gemaakt van 32 verschillende gedroogde Pyreneeënkruiden. De hoofdsmaak is die van bittere amandelen. De gele kleur komt van saffraan. Er zijn slechts enkele kruiden die in beide versies voorkomen. De productie neemt in totaal zo'n 15 maanden in beslag. De Izarra rijpt eerst in eiken vaten. Daarna worden er fruitextracten aan toegevoegd (bijvoorbeeld pruimen), bijkomende planten (bv. walnoten), acaciahoning, siroop en oude armagnac. Daarna worden de natuurlijke kleurstoffen toegevoegd. De Izarra wordt vervolgens gefilterd, waarna hij nog eens 6 maanden moet rijpen. Voor de Izarra in flessen wordt gegoten, wordt de drank nog eens gefilterd. Izarra kan zowel puur als met ijs gedronken worden. Sommigen mengen hem met gin of vodka.

Baileys

Deze Ierse drank is zeer calorierijk. Niet moeilijk als men bedenkt wat er in zit: verse room, whiskey, chocolade en vanille. De naam Baileys komt van de naam van het hotel dat was gelegen tegenover de toenmalige kantoren van Baileys. Voor de roomproductie zijn jaarlijks meer dan 40.000 koeien nodig. Het is een vrij recente drank, die op de markt werd gebracht in 1974.

Gin

Aan deze Engelse graanjenever worden jeneverbessen, koriander en engelwortel toegevoegd. Het is eigenlijk een nazaat van onze Belgische jenever, door de Engelsen verbasterd tot gin. Met de Gin Van Gordon's werd de allereerste cocktail ooit gecreëerd: de gin-tonic. In 2015 en 2016 was de gin-tonic de meest populaire drank. Er werden verschillende varianten gemixt en er openden speciale gin-tonic bars. Een echte hype!

Jägermeister

In deze Duitse kruidenlikeur met 35% alcoholgehalte zitten niet minder dan 56 kruiden, vruchten, houtsoorten en wortels. De exacte compositie is natuurlijk geheim, maar wel staat vast dat er o.a. kaneel uit Sri Lanka inzit, bittere sinaasappelen uit Australië en gember uit Zuid-Azië. Jägermeister werd in 1935 ontwikkeld door de Duitser Curt Mast, in het stadje Wolfenbüttel.

Pisang Ambon

Deze groene likeur is afkomstig van het Indonesische eiland Ambon. Pisang betekent in het Indonesisch "banaan". Dit is dan ook het hoofdingrediënt van deze drank. Wel niet de banaan zoals wij hem kennen, maar wel de groene miniversie. Verder zitten er ook nog andere exotische vruchten in en oosterse kruiden. Deze drank met een alcoholgehalte van 21% wordt meestal verdund met fruitsap, meestal sinaasappelsap.

Tequila

Deze Mexicaanse drank komt oorspronkelijk uit het stadje Tequila, in de staat Jalisco. De drank wordt bereid met het sap van de blauwe agaveplant (in Mexico groeien meer dan 400 variëteiten van de agave) en de echte Tequila moet minstens 60% van deze bepaalde plant bevatten. Tequila wordt puur gedronken, op de traditionele manier: zout op de buitenkant van de linkerhand strooien, het zout oplikken, tequila in één keer opdrinken en een citroenschijfje opeten. Dit gebruik noemt men Teq Paf. Er bestaat ook een variant met een worm in (con gusano), deze wordt gedronken op verjaardagsfeestjes en de worm is een lekkernij voor de jarige. Eigenlijk is het geen Tequila, maar Mezcal. Mezcal is de verzamelnaam voor alle dranken op basis van agave. De Mezcal con gusano wordt vooral in de Mexicaanse staat Oaxaca geserveerd.

Wodka

De gewone wodka wordt gestookt uit gerst, rogge of aardappelen. De Zubrowskawodka uit Polen daarentegen wordt bereid op basis van bizongras. Die naam verwijst naar een soort grassprieten in Poolse bossen waar bizons grazen. Flessen van deze soort wodka hebben meestal een bizon op het etiket. Volgens de legende is deze wodka een afrodisiacum en zou het de mannelijke krachten bevorderen. Hij heeft een lichtgroene kleur. Voor nog andere soorten, die vooral in Ukraïne worden gebrouwen, gebruikt men pepers en honing. Nog andere variëteiten gebruiken berk, veenbessen, brandnetels of peper. Voor recentere soorten gebruikt men ook kersen.

43 of Licor Cuarenta y tres

Deze Spaanse goudkleurige, zoete lekkernij bestaat al eeuwen! Rond 200 V.C. geloofden de oorspronkelijke bewoners van Cartagena in heksen en in dat kader werden geheime formules bedacht en zoete brouwsels samengesteld. Sommigen waren verrukkelijke likeuren en één daarvan was de Liquor Mirabilis. Ondanks het feit dat achtereenvolgens Grieken, Romeinen, Gothen, Moren en Christenen de stokerij verboden en stokers vervolgden, bleven de Carthagers dapper verder stoken. De Liquor Mirabilis viel zo in de smaak dat zelfs de Romeinen hem in hun tijd al meenamen naar hun thuisland. Een vroege vorm van export! Ook Colombus nam een fles mee op zijn ontdekkingstochten. Liquor Mirabilis werd in de loop der tijd Licor 43, omdat er 43 natuurlijke ingrediënten in verwerkt zijn, waaronder citrusvruchten en aromatische planten. De fabricage van deze drank is een goed bewaard geheim. Zeker is dat hij zoet is, maar sommige mensen proeven karamel, anderen weer vanille. Ook nu nog wordt deze drank uitsluitend in het Spaanse Cartagena gemaakt.

Mandarine Napoleon

Zoals de naam het al zelf zegt, vind je in deze oranje likeur mandarijntjes. Deze vrucht, afkomstig uit China, werd op het einde van de 18de eeuw in Europa geïntroduceerd. In Frankrijk werden mandarijntjes beschouwd als een exotische vrucht. Op het eiland Corsica, de geboorteplaats van Napoleon, groeiden ze erg goed. Antoine-François de Fourcroy (1755-1809) kwam op het idee om de mandarijntjes te laten weken in alcohol en om het verkregen distillaat te mengen met cognac. Napoleon dronk geregeld een glaasje van deze drank met de heer de Fourcroy en zo werd de Mandarine Napoléon een feit. Sinds 1862 commercialiseert de familie de Fourcroy de likeur, waaraan nu ook een distillaat van zoete sinaasappelen en een distillaat van kruiden wordt toegevoegd.

Grand Marnier

Het verhaal van Grand Marnier begint in 1827 wanneer Jean-Baptiste Lapostolle fruitlikeuren begint te produceren in Neauphile-le-Château, naast Versailles. In 1876 huwt zijn kleindochter met ene Louis-Alexandre Marnier, en zo ontstaat de familie Marnier - Lapostolle. Het was de heer Marnier die het idee kreeg om cognac te mengen met de citrussinaasappel Bigaradia, een bittere, exotische sinaasappelsoort. In die tijd was een sinaasappel een luxe-produkt, iets dat meestal alleen maar met Kerst op tafel kwam. De drank was dus ook voor de gegoede burgerij. De fles werd ook door de heer Marnier gecreëerd en is geïnspireerd op de distilleerkolf voor cognac. Grand Marnier wordt nu nog steeds op dezelfde plaats gemaakt en wordt uitgevoerd over de hele wereld.