Algemene Nederlandse en Europese voedingsmiddelenwetgeving

Elke dag hebben wij eten en drinken nodig om te kunnen overleven. Maar hoe zit het hele systeem, wat regelgeving betreft, in elkaar? De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) en de Warenwetgeving zorgen ervoor om de veiligheid van voeding te waarborgen. Boven de Nederlandse wetgeving staat de Europese wetgeving. Er zijn twee vormen van Europese regels: Europese verordeningen en Europese richtlijnen. De EFSA (European Food Safety Authority) is de Europese instelling die zorgt voor beschermen van de volksgezondheid. Vanuit het Europese Parlement is een verordening opgesteld genaamd de Algemene Levensmiddelen Verordening (ALV), dit is ook wel bekend als de General Food Law (GFL). In deze verordening zijn de algemene voorschriften opgenomen voor de levensmiddelenwetgeving.

Nederlandse wetgeving

Om de veiligheid van voeding te bewaken zijn er regels en wetten opgesteld. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) controleert bedrijven die in aanraking komen met voeding. De NVWA controleer of deze bedrijven zich aan de wetten houden en controleren of het voedsel veilig is voor de consument. De Nederlandse regels omtrent voeding zijn opgenomen in de Warenwet. Deze wet heeft belangrijke functies en doeleinden in de Nederlandse samenleving.

De Warenwet

De Warenwetgeving is opgebouwd uit horizontale- en verticale reglementen. Horizontale reglementen zijn basisreglementen, deze staan in het begin van een wet. Dit zijn algemene besluiten en bevatten bijvoorbeeld procedures van wijziging en definities. Bijvoorbeeld: wat is een besluit? Bij verticale reglementen gaat men in op een bepaalde sector.

Hoewel de Warenwet ontstaan is in 1919 heeft deze wet nog steeds een belangrijke functie bij het beschermen van de consument tegen schadelijke levensmiddelen en gevaarlijke producten, het verschaffen van informatie en het tegengaan van misleiding van de consument.

Doeleinden van de Warenwet

Hoewel de Warenwet ontstaan is in 1919 heeft deze wet nog steeds een belangrijke functie bij het beschermen van de consument tegen schadelijke levensmiddelen en gevaarlijke producten, het verschaffen van informatie en het tegengaan van misleiding van de consument.

Europese wetgeving

De Europese wet wordt vertaald of ingevoerd in de Nederlandse wetgeving. De Europese commissie stelt de wetten voor aan de Raad van Ministers en het Europees Parlement. De Raad van Ministers en het Europees Parlement besluiten of de wet wordt goedgekeurd. De Europese regels gelden boven de Nederlandse wetten.

Er zijn twee vormen van Europese regels: Europese verordeningen en Europese richtlijnen. Europese verordeningen zijn na inwerkingtreding meteen een Nederlandse wet. Europese richtlijnen moeten binnen twee jaar, nadat het besluit genomen, worden omgezet in een nationale wet- en regelgeving.