Bloedarmoede verhelpen met ijzerrijke voeding
Voeding bij bloedarmoede of anemie. Bloedarmoede is een toestand waarbij het aantal rode bloedcellen in het bloed te laag is of dat de rode bloedcellen te weinig bloedkleurstof (hemoglobine, een ijzerhoudend eiwit, afgekort Hb) bevatten. Bij ijzertekort-anemie moet ijzer in het lichaam worden aangevuld. IJzer kan aangevuld worden in de vorm van tabletten, maar je kunt ook het ijzergehalte in je voeding verhogen door dagelijks ijzerrijke voedingsmiddelen te eten.Bloedarmoede voeding: ijzer
- Wat zijn de symptomen van bloedarmoede?
- Hoe wordt bloedarmoede door ijzertekort behandeld?
- Opname van ijzer
- Aantal factoren
- Heemijzer en non-heemijzer
- Vitamine C bevordert opname van non-heemijzer
- IJzerrijke voedingsmiddelen
Vermoeidheid door bloedarmoede / Bron: Istock.com/BartekSzewczykWat zijn de symptomen van bloedarmoede?
De rode bloedcel vervoert zuurstof en is voor de energievoorziening van de lichaamscellen van kardinaal belang. Vermindering van het aantal rode bloedcellen of van het Hb-gehalte, kan onder meer de volgende klachten veroorzaken:- kortademigheid (in rust of na inspanning);
- hoofdpijn;
- duizeligheid;
- oorsuizingen;
- abnormale vermoeidheid; en
- algehele zwakte en lusteloosheid.
Hoe wordt bloedarmoede door ijzertekort behandeld?
Bij een ijzertekort moet ijzer in het lichaam worden aangevuld. Dit kan in de vorm van tabletten, ijzerdranken en (slechts zelden) door middel van een injectie. Het ijzerpreparaat moet je bij voorkeur op de nuchtere maag innemen. Hierdoor wordt het ijzer het beste in het darmstelsel opgenomen. Bepaalde maagpreparaten geven echter maagklachten en deze moeten dan na de maaltijd worden ingenomen. Bij de huidige preparaten komt dit echter nauwelijks meer voor. Bij een ijzertekort is het raadzaam met je huisarts te overleggen over ijzerpillen. Doe dit niet op eigen houtje, want te veel ijzer slikken kan ook klachten geven.Opname van ijzer
Aantal factoren
De opname van ijzer is afhankelijk van en aantal factoren. Des te hoger de behoefte van het lichaam is, des te beter zal het ijzer worden opgenomen. Ook het soort ijzer is van invloed. IJzer is een mineraal dat in twee vormen voorkomt in ons voedsel:- heemijzer (alleen aanwezig in dierlijke producten als vlees en vis); en
- non-heemijzer (uit plantaardige producten).
Noten en zaden / Bron: Istock.com/johnandersonphotoHeemijzer en non-heemijzer
Nu is het zo dat plantaardig ijzer niet even goed wordt opgenomen als ijzer in dierlijke producten. Dit komt onder meer door de invloed van andere voedingsmiddelen. Van ijzer uit vlees en vis wordt grofweg 25 procent opgenomen, ongeacht wat je er verder bij nuttigt. De hoeveelheid plantaardig ijzer dat je opneemt, is afhankelijk van de producten die je eet. De opname in het lichaam van non-heemijzer kan per product variëren tussen de 1 en 10 procent. Dit hangt af van de oplosbaarheid van de vorm waarin het ijzer aanwezig is.Vitamine C bevordert opname van non-heemijzer
Het is algemeen bekent dat vitamine C de opname van non-heemijzer uit plantaardige bronnen in het lichaam bevordert. Daarom raadt het Voedingscentrum aan om bij elke maaltijd groente of fruit te eten, zodat je lichaam ijzer gemakkelijker opneemt. Zo zal een glas sinaasappelsap bij de broodmaaltijd ervoor zorgen dat het ijzer uit het brood beter wordt opgenomen. Vitamine C bevordert de opname van ijzer, maar er zijn ook stoffen die dit juist belemmeren. Men vermoedt dat tannine, wat voorkomt in rode wijn, thee en druiven, de opname van non-heemijzer remt.IJzerrijke voedingsmiddelen
Volkoren spaghetti / Bron: Martin Sulman- vlees en vleeswaren, vooral orgaanvlees;
- vis;
- bruin brood, volkoren brood en roggebrood, ontbijtkoek, volkoren biscuits;
- volkoren pasta’s;
- noten en zaden;
- peulvruchten (witte en bruine bonen, kapucijners, linzen en sojabonen);
- groene groenten en groene bladgroenten in het bijzonder;
- gedroogde vruchten (abrikozen, vijgen, rozijnen, krenten);
- appelstroop;
- vruchtendranken zoals Roosvicee Ferro waar ferrogluconaat aan is toegevoegd, een ijzer dat snel in het bloed wordt opgenomen.
