Culinaire hoogstandjes uit IJsland

Bent u wel eens in IJsland geweest, of bent u van plan naar IJsland te gaan? Daar moet u niet zomaar een restaurant binnenstappen en iets uitproberen. In IJsland hebben ze, in onze ogen, de vreemdste gerechten die er bestaan.

Haaienvlees

Hákarl

Haaienvlees wordt gereserveerd in de duurste restaurants, nadat het eerst maanden onder de grond heeft liggen rotten. Dit is noodzakelijk voor elk haaiengerecht om de grote hoeveelheid ammoniak uit het haaienlichaam te krijgen. Zonder deze behandeling is haaienvlees absoluut dodelijk voor zijn eter. Tijdens het proces, dat jaren kan duren voordat het klaar is, wordt de haai in repen gesneden, op schone kiezelgrond gelegd en bedekt met stenen. Na enige weken wordt het verwijderd, gewassen en net als stokvis in luchtige bouwsels gehangen om te drogen. Hákarl heeft een sterke ammoniaklucht en er wordt dan ook beweerd dat het moeilijkste deel 'het langs je neus krijgen' is. Wanneer dat eenmaal gelukt is, kun je het haaienvlees het beste wegspoelen met overvloedige hoeveelheden ijskoud 'brennivín'.

Svid

Svid is een van haar en wol ontdane, gekookte schapenkop die warm of koud wordt gegeten, inclusief de ogen (met uitzondering van het oogsteentje!). Deze delicatesse wordt al sinds mensenheugenis gegeten en is nog steeds behoorlijk populair. De kop wordt gespoeld, daarna verschroeid om de wol te verwijderen en vorvolgens bijna 2 uur gekookt. Svid wordt meestal gereserveerd met kluif en puree of gekookte knolraap. er wordt gezegd dat de tong heerlijk smaakt en de ogen zijn veel lekkerder dan dat het klinkt.

Bloedpudding

Blódmör

Bloedpudding zijn dikke plakken van een mix van schapenbloed, meel, niervet en kruiden, bijeengehouden en gekookt in schapenmaag. Dit nam vroeger de plaats in van brood, daar waar geen tarwe wilde groeien.

Leverpudding

Lifrarpylsa

Een variatie op blódmör, waarbij het bezinksel van een fijngehakte schapenlever wordt gebruikt in plaats van schapenbloed. Het is erg populair en waarschijnlijk aantrekkelijker voor niet ingewijden.

Stokvis

Hardfiskur

Een gedroogde vis, schelvis, kabeljauw of zeewolf, die als snack wordt gegeten. Het is gebaseerd op een oude conserveringsmethode en kan jarenlang in een droge omgeving worden bewaard. De vis wordt schoongemaakt, gewassen en in luchtige schuren (of alleen onder een afdakje) opgehangen, totdat ze hard en broos zijn geworden. Het wordt, om weer eetbaar te krijgen, niet gekookt, maar geslagen tot het zacht en kruimelig wordt. Vervolgens wordt het vel er in repen afgetrokken en gereserveerd met een heerlijk laagje boter.

Black Death

Brennivín

Al deze culinaire hoogstandjes worden weggedronken met brennivín, een uiterst bitter, traditioneel brouwsel, dat veelbelovend Black Death (Zwarte Dood) wordt genoemd.