Restaurant Chartier in Parijs

Uit eten gaan is tegenwoordig een hele echte cultuur geworden. Je weet tegenwoordig niet meer waar je moet gaan eten. Hollands, Chinees, Indiaas, Vietnamees en zelf Koreaans zijn allemaal smaken die je in de grote steden kan vinden. De pizza van de Italiaan en de sushi van de Japanner zijn gewoon goed geworden. En als je dan naar Parijs gaat moet het wel bijzonder worden!

Heel gewoon bijzonder

In Parijs is er een groot aanbod aan horeca en ook bijzonder. Deze hoofdstad van Frankrijk lijkt dan ook het middelpunt van de eetcultuur. Zo kan je bij Montmatre een bijzonder restaurant vinden. Het is Bouillon Chartier aan Rue du Faubourg. Montmarte 7. Eenvoudig te bereiken met de metro. En midden in dit hemels centrum van eetcultuur bevindt zich Chartier een restaurant dat er al is sinds 1896 en waarschijnlijk qua interieur niet veranderd is. Chartier is een klassieker onder de typisch Franse restaurants. Meteen als je binnenkomt zie je het echte Parijs. Groot, stijlvol en luidruchtig zijn zo de kenmerken. Het restaurant is ooit begonnen als " buurtsoepkeuken" waar mensen een goedkope maaltijd konden nuttigen. Inmiddels is Chartier uitgegroeid tot een van de populairste restaurants in Frankrijk. De menukaart is al die jaren nauwelijks veranderd. Je kunt er Frans eten en meer niet. Michelin is hier nog nooit binnen geweest of de keurmeester is in paniek gevlucht. Niet dat het slecht is en zeker vers. Wat je uitkiest krijg je ook geserveerd zoals je het bestelt hebt. Een oeuf is een gekookt ei op een schoteltje en niets meer.

Chartier gaat pas om 18.00 uur open en geen minuut eerder. Het eten zelf is dus niet zo bijzonder. Heel traditioneel en sober. Zoals geconfijte eend met gekookte aardappelen of een entrecote met frites en knoflookboter. Gewoon goed en heel betaalbaar. Maar wat je daar in Chartier ziet is meer dan een verblijf waard.

Lange tafels

Door het interieur waan je je in de 19e eeuw. In de honderden laatjes die zich aan de muren bevinden blijken de persoonlijke prullaria van de obers te zitten zoals bijvoorbeeld een werkrooster of een salarisstrook. Van tijd tot tijd komt een ober zijn spullen er instoppen of er uit halen. Bij binnenkomst wijst een formele ober je een plaats aan een van de vele lange tafels.

De ingang van Chartier ligt niet aan de straat maar aan een klein binnenplaatsje. Het interieur is sinds de vestiging van het restaurant in 1896 niets veranderd en ook de obers dragen nog altijd hun lange witte voorschoten. Niet voor niets is dit restaurant in 1995 tot nationaal monument verklaard. Ook de terugkerende bezoekers passen in dit decor. Aan de lange tafels kun je mannen vinden die terwijl ze de krant lezen hun heldere kippensoep opslurpen.

Een Nederlander kijkt daar vreemd van op, maar in Frankrijk is het vrij normaal dat je bij een ander aan tafel komt te zitten. In Chartier wordt een strak wijksysteem gehanteerd. Elke ober heeft zo een gedeelte van het restaurant onder zijn beheer en ziet streng toe dat daar geen collega binnenvalt. De prijzen op de menukaart zijn bijna vooroorlogs. Voor de prijs van een fles rode wijn Pinot Noir krijg je 50 meter om de hoek op het terras slechts een glas van dezelfde wijn.

Een aanrader

De ober noteert de bestelling op het papieren tafelkleed en verschijnt daarna vliegensvlug met het voorgerecht. Ook het hoofd- en nagerecht wordt vlot achter elkaar geserveerd. Je bepaalt dus met het tempo van eten hoe lang je kan blijven zitten. Bij het afrekenen schrijft de ober de bedragen op het tafelkleed achter de bestellingen en telt vervolgens alles zonder rekenmachine op. Als dan het eindbedrag verschijnt denkt menig bezoeker dat de ober een rekenfout heeft gemaakt. Want waar vind je nog een gelegenheid waar je voor 23 euro drie gangen en een goede fles wijn krijgt. Voor Parijs is dit absurd weinig. Niet chic, geen bijzonder eten, maar wel de moeite waard om mee te maken. Een aanrader dus bij een bezoek aan Parijs.