De flessenlikker, een werelduitvinding!

Zuivel
In lang vervlogen tijden werd de melk niet in pakken of plastic flessen verkocht. Nee, melk werd in glazen flessen door de melkman bij de klant afgeleverd. En vóór die flessenperiode kwam de melkman zelfs met grote melkbussen langs en kon de klant een kan melk laten volschenken.Melkfles
De melkfles bood allerlei voordelen. Niet alleen werd de melk hygiënisch verpakt en verkocht, de klant kon zijn eigen voorraad goed in de gaten houden. Een fles was gemakkelijker af te sluiten dan een kan, waardoor de melk beter en langer houdbaar was. Ook de melkman, of melkboer, had er voordeel van. Omdat de melk in de grote melkbus kwetsbaarder was voor bederf, bedenk dat die bus steeds moest worden geopend om melk uit te tappen, betekende de melkfles ook voor de melkhandelaar dat melk beter houdbaar en dus langer verhandelbaar was.Yoghurt en vla
De zuivelhandel kwam met nieuwe producten, zoals yoghurt en vla. Het lag voor de hand de succesvolle verpakking van de melkfles ook hiervoor te hanteren, zij het met een kleine wijziging. De flessen voor melk hadden meestal een smallere flessenhals, maar dat was voor yoghurt en vla niet zo geschikt. Hoewel de fles als verpakkingsmiddel een succes was, kleefde er -letterlijk- een probleem aan: er bleef na uitschenken wel erg veel in de fles achter.Pindakaas, jam, sauzen
De glazen verpakking van zuivelproducten inspireerde fabrikanten van andere producten, zoals pindakaas, jam, sauzen, etc. Een glazen verpakking had namelijk nóg een erg groot voordeel: de verpakking tast de smaak van het product niet aan. Voor de pindakaas en andere producten kwamen daarom glazen verpakkingen, potjes, op de markt. Ook tegenwoordig zie je dat deze producten nog steeds in glas worden verkocht. Maar aan deze glazen verpakkingen kleefde hetzelfde probleem als aan de yoghurt- en vlafles: er bleef teveel in de verpakking achter.Oplossingen
Als een product min of meer vloeibaar is, dan krijg je de restjes nog een heel eind uit de fles door deze op z'n kop weg te zetten in een schoteltje. De yoghurt loopt uiteindelijk onder invloed van de zwaartekracht vanzelf wel naar beneden. Dat kostte natuurlijk wel de nodige tijd. Hoe dikker de vloeistof, hoe langer je kon wachten. Met producten als pindakaas werkt deze oplossing niet, dat is té dik en massief om zomaar je potje uit te stromen.Nog meer oplossingen
Potjes jam en pindakaas kon je met lepels en messen te lijf gaan. Je kreeg er al schrapend dan toch nog aardig wat uit. Je kon ook met een stuk brood door het potje heen vegen, waardoor de pindakaas zich aan het brood ging hechten. Het hielp allemaal, maar echt een effectieve, efficiënte oplossing is het toch niet.Een werelduitvinding uit Noorwegen of Nederland
De echte oplossing is uiteindelijk de flessenlikker, of flessenschraper. Hoewel Wikipedia beweert dat deze oorspronkelijk in Noorwegen is ontwikkeld, is er weinig of geen informatie over te vinden. Het Noorse online-woordenboek dat ik voor dit artikel heb geraadpleegd, kende geen Noorse equivalent voor flessenlikker of flessenschraper. Wat dat zegt over de populariteit van de flessenlikker in Noorwegen laat zich raden. De flessenlikker wordt in Nederland intensief gebruikt, maar in veel buitenlanden wordt met verbazing, en waarschijnlijk met een vleugje jaloezie, naar dit inventieve staaltje van Nederlandse zuinigheid gekeken.De flessenlikker
De flessenlikker bestaat uit twee onderdelen:- Allereerst een flexibel schraapgedeelte, meestal gemaakt van kunststof, siliconen of rubber. Dit schraapgedeelte heeft een half gebogen vorm, zodat deze past bij de binnenkant van een fles.
- Een lange steel, waarmee het schraapgedeelte tot onder in een fles kan komen.
Werking
De werking van de flessenlikker is simpel. Je steekt de schraper in de fles. Dankzij de lange steel kun je tot onder in de fles komen. Zet het schrapertje tegen het glas, uiteraard zoveel mogelijk onder het voedsel dat je wil bereiken. Je trekt de steel voorzichtig uit de fles, zodat het voedsel mee naar buiten komt.