Thee - afkomstig uit China

Thee werd in China al duizenden jaren voor onze tijdrekening gebruikt. Chinese thee: 'Cha' werd in eerste instantie geneeskundig gebruikt. Thee werd bij aanvang van het Chinese keizerrijk gedronken, maar exclusief door het keizerlijk hof, priesters en de hoge ambtenarij. Later werd thee in meerdere kringen gedronken, maar alleen bij bepaalde rituelen. Eeuwen later werd thee uitgevoerd naar Russische en Arabische landen. Nog later met de Britse Oost-Indische Compagnie, kwam thee ook naar Europa.

Thee, de geschiedenis

De geschiedenis van de theecultuur is zo oud als de mensheid zelf. Duizenden jaren vóór de aanvang van onze tijdrekening, verwerkte men in China al de bladeren van Camellia Sinensis tot een geneeskrachtig medicijn.

Geneeskrachtige Theaceae: thee uit China

Keizer Shen Nong (ca. 2700 v. Chr.), de vader van de Chinese geneeskunde en de schrijver van China's oudste Artsenijboek heeft voor het eerst de bevorderlijke eigenschappen van deze plant behorende tot de familie der Theaceae (Cha Ke) beschreven. Zijn bevindingen hebben later in vele publicaties over geneeskrachtige planten bevestiging gevonden. En worden heden ten dage nog steeds bevestigd en gehanteerd.

Thee is niet weg te denken uit de Chinese cultuur en geschiedenis. In het Boek der Thee (van Lu Yu), dat al stamt uit de Tang-dynastie, staat uitgebreide documentatie en informatie over thee en de werking ervan.

Thee, een exclusieve drank

Bij de aanvang van het Chinese keizerrijk (221 v. Chr.), was thee een exclusieve drank: de drank bij uitstek aan het keizerlijke hof, in priesterkringen en bij de hoge ambtenarij. Pas later werd thee drinken een wijd verbreide gewoonte. Maar alleen indien dit gepaard ging met een ritueel, zoals het uithuwelijken van een dochter of het weerzien van een verre vriend.

Chinese theehandel

Thee is altijd één van de belangrijkste handelsartikelen - naast Chinese zijde - van de Chinese economie geweest. Al sinds de Han dynastie (206 v.Chr.- 220 n.Ch.) werd thee op grote schaal uitgevoerd, via de routes waar ook zijde werd uitgevoerd. Van deze contacten zijn nog steeds sporen te vinden in sommige talen, zoals het Arabische Chay en het Russische Chai. Beide afgeleid van het Chinese woord voor thee: Cha.

Chinese thee en Europa

Met de komst van de Europeanen vanaf ca. de 16de eeuw, werd thee ook op grote schaal in het Westen geïntroduceerd. De uitvoer van thee verliep via een andere dan de zijderoute. Via de Zuid-Chinese havens dreef de Britse Oost-Indische Compagnie een bloeiende handel in thee, die werd ingeruild tegen het zo begeerde opium uit de Indische kolonies. Uit deze tijd stamt ook het:

• Engelse woord:Tea
• Nederlands en Duitse woord: Thee
• Franse woord: The
• Deens, Spaans en Italiaanse woord: Te

Alle afgeleid van het Zuid-Chinese dialect woord voor thee: T'e.

Theepoeder

In het begin tijdens de Tang dynastie bestond thee voornamelijk uit poeder van gedroogde theebladeren, waaraan diverse ingrediënten als rijstbloem, zoete aardappelen, gember, mandarijnschors of olieachtige producten werden toegevoegd. Gedroogde theebladeren werden tussen platte stenen samengeperst en voor de bereiding in de benodigde hoeveelheden afgeschraapt.

Theebladeren

Theebladeren. Pas sinds het einde van de Zuidelijke Song (1127-1279) en de Yan dynastie (1277-1367) is men thee gaan gebruiken in zijn huidige vorm, zoals wij het kennen: gedroogde bladeren waarop kokend water wordt gegoten.

Thee in poedervorm wordt tegenwoordig voornamelijk nog gebruikt bij de Japanse theeceremonie.

Lees verder

• Groene thee - Gezond antioxidant